Waarom zijn restrictie-enzymen belangrijk in de moleculaire biologie?
Waarom zijn restrictie-enzymen belangrijk in de moleculaire biologie?

Video: Waarom zijn restrictie-enzymen belangrijk in de moleculaire biologie?

Video: Waarom zijn restrictie-enzymen belangrijk in de moleculaire biologie?
Video: Restriction Enzymes and Recombinant DNA 2024, Maart
Anonim

Restrictie-enzymen zijn enzymen geïsoleerd uit bacteriën die specifieke sequenties in DNA herkennen en vervolgens het DNA knippen om fragmenten te produceren, genaamd beperking fragmenten. Restrictie-enzymen speel een zeer belangrijk rol bij de constructie van recombinant DNA moleculen , zoals wordt gedaan in experimenten met het klonen van genen.

Op dezelfde manier kan men zich afvragen: waarom zijn restrictie-enzymen belangrijk bij genetische manipulatie?

Restrictie-enzymen zijn enzymen (van nature aangetroffen in bacteriën) die DNA knippen op specifieke DNA-sequenties die bekend staan als de herkenningsplaats. Restrictie-enzymen zijn nuttig in genetische manipulatie omdat ze kunnen worden gebruikt om plasmiden te knippen om 'plakkerige uiteinden' te produceren (uiteinden die door een zigzaglijn worden gesneden, zoals weergegeven in de bovenstaande afbeelding).

Ten tweede, waar gebruiken biologen restrictie-enzymen voor? Restrictie-enzymen zijn DNA-knippen enzymen . Elk enzym herkent een of enkele doelsequenties en knipt DNA op of in de buurt van die sequenties. Bij het klonen van DNA, restrictie-enzymen en DNA-ligase wordt gebruikt om genen en andere stukjes DNA in plasmiden in te voegen.

Dit in overweging nemend, wat is het doel van het restrictie-enzym?

EEN restrictie-enzym is een eiwit dat een specifieke, korte nucleotidesequentie herkent en het DNA alleen op die specifieke plaats knipt, die bekend staat als beperking plaats of doelsequentie. Bij levende bacteriën functie van restrictie-enzymen om de cel te verdedigen tegen binnendringende virale bacteriofagen.

Wat zijn de soorten restrictie-enzymen?

Traditioneel vier soorten restrictie-enzymen worden herkend, aangeduid als I, II, III en IV, die voornamelijk verschillen in structuur, splitsingsplaats, specificiteit en cofactoren.

Aanbevolen: