Wat zijn antibioticaresistentiegenen in het plasmide?

Video: Wat zijn antibioticaresistentiegenen in het plasmide?

2024 Auteur: Stanley Ellington | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 00:21

Resistentieplasmiden dragen per definitie een of meer genen voor antibioticaresistentie . Ze gaan vaak gepaard met de genen coderende virulentiedeterminanten, specifieke enzymen of weerstand tot giftige zware metalen. Meerdere resistentiegenen zijn vaak gerangschikt in de weerstand cassettes.

En wat is een antibioticumresistentiegen?

Resistentie tegen antibiotica is het vermogen van een micro-organisme om de effecten van een antibiotica . Het is een specifiek type medicijn weerstand . Dit kan een handige manier zijn om kunstmatig te implanteren genen in het micro-organisme. Resistentie tegen antibiotica is een gevolg van evolutie via natuurlijke selectie.

Evenzo, hoe kunnen plasmiden antibioticaresistentie verlenen aan bacteriën? Zo een plasmiden , genaamd drugs- weerstand ( R ) factoren, specificeren over het algemeen ook de vorming van sex pili, filamenteuze aanhangsels op het celoppervlak. Deze bevorderen bacterieel vervoeging, en dus de overdracht van een kopie van de plasmide van de resistent organisme naar een organisme dat voorheen mogelijk gevoelig was voor geneesmiddelen.

Afgezien van het bovenstaande, hoe brengen plasmiden antibioticaresistentie over?

Plasmiden kan overgaan tussen verschillende bacteriën. Dit betekent dat een bacterie kan worden resistent meerdere antibiotica in één keer door een single op te halen plasmide . Ze worden dan multidrugs- resistent . Bovendien worden ook vaak genen gevonden die de bacteriële virulentie beïnvloeden plasmiden.

Wat zijn voorbeelden van antibioticaresistentie?

Voorbeelden van bacteriën die resistent tot antibiotica omvatten methicilline- resistent Staphylococcus aureus (MRSA), penicilline- resistent Enterococcus en multidrugs- resistent Mycobacterium tuberculosis (MDR-TB), dat is resistent twee geneesmiddelen tegen tuberculose, isoniazide en rifampicine.

Aanbevolen:

Waarom wordt glucose gebruikt bij de isolatie van plasmide-DNA?

Het doel van deze stap is om het startvolume van cellen te vergroten, zodat er meer plasmide-DNA per prep kan worden geïsoleerd. Glucose wordt toegevoegd om de osmotische druk buiten de cellen te verhogen. Tris is een buffermiddel dat wordt gebruikt om de pH constant te houden (= 8,0)

Wat is een plasmide-insert?

Een plasmide is een klein, cirkelvormig, dubbelstrengs DNA-molecuul dat verschilt van het chromosomale DNA van een cel. Onderzoekers kunnen DNA-fragmenten of genen in een plasmidevector inbrengen, waardoor een zogenaamd recombinant plasmide ontstaat. Dit plasmide kan in een bacterie worden ingebracht via het proces dat transformatie wordt genoemd

Wat is het belang van het regelen van het koppel bij het aangeven van het instrument?

Het regelkoppel heeft twee functies. Het regelkoppel neemt toe met de afbuiging van het bewegende systeem, zodat de uiteindelijke positie van de wijzer op de schaal overeenkomt met de grootte van een elektrische grootheid (d.w.z. stroom of spanning of vermogen) die moet worden gemeten

Waarom is het belangrijk om het plasmide en het menselijke DNA met hetzelfde restrictie-enzym te knippen?

Deze enzymen zijn belangrijk omdat ze het mogelijk maken om specifieke genen uit een bronchromosoom te knippen. Ze knippen ook bacteriële plasmiden. Het gebruik van hetzelfde restrictie-endonuclease-enzym om het plasmide open te snijden als wordt gebruikt om het gen van het chromosoom te knippen, resulteert in de productie van complementaire plakkerige uiteinden